vrijdag 26 april 2013

Hoe is het met oudste...

Hoe is het met Oudste... ik vermoed dat zo op het oog geen kip iets merkt... (maar dat deden ze gewoon eigenlijk ook al niet, hahaha, wrang lachje).

Op zijn werk gaat het prima. Ze hebben de tijden voor de groep tijdelijk even aangepast en ze gaan een half uur na sluitingstijd naar huis. Zodat ze wel een stukje over de sluitingstijd heen gaan, maar niet te lang i.v.m. eventuele stress/spanning.

Vorige week dinsdag kwam hij thuis... en hij keek blanco (je kan dan geen peil trekken) en hij constateerde dat er iets niet klopte, iets kleins, maar dat doet er niet toe (had ik notabene gedaan ook!!) en daar viel hij gigantisch over. Normaal gesproken ben ik het duidelijkst van iedereen in huis en prompt één keertje niet... wammes. Oudste klom in de hoogste boom die er te vinden was en sprak zo zwart wit als maar mogelijk was (van "nooit" versus "altijd"). Manlief was er ook en die kwam er even tussen, want ik was deze keer verontwaardigd (poeh... ook dat nog hè, zal je net zien dat mijn tenen die dag te lang zijn, grrr) en dat wakkerde de boel nog meer aan, dusdanig dat Oudste ging huilen... Dat was eigenlijk wel goed, want de emoties barste in zijn hoofd... hij wilde eigenlijk gelijk weglopen, maar Manlief zei dat hij even moest wachten, want het moet uit de lucht (uit zijn hoofd).

Ik had me toen Manlief zich er mee ging bemoeien afzijdig gehouden (tot tien tellen, nadenken en conclusie trekken en natuurlijk die lange tenen intrekken!)... en ik liep weer op ze af. Ik zei dat hij hélemaal gelijk had dat ik het fout had gedaan. Dat ikzelf het eigenlijk niet helemaal fair vond dat als ik áltijd duidelijk ben en dat één keertje niet ben hij in de hoogste boom gaat klimmen. Maar dat ik ook wel weer zag, dat het hem nu even te veel was en hij normaal gesproken daar niet zo over gevallen zou zijn... en dat ik weer even duidelijk zal zijn als altijd.

Een hevig knikkende en snikkende Oudste keek me aan. Ik pakte hem beet en hij mij... en we liepen naar de bank. Met een diepe zucht plofte hij op de bank, zijn ogen waren moe... Ik vroeg "Zal ik wat drinken en het plaid pakken?". En hij "Graag mam". Ik gaf hem de zapkist en hij gaat even de zender zoeken, waar auto's uit elkaar worden gehaald, rampen gebeuren en daarna spiksplinternieuw glimmende auto's  tevoorschijn komen.

Dit alles duurde eigenlijk maar 2 minuten... Plaid gepakt en daarna naar de keuken drinken gepakt... en toen ik terug kwam sliep hij...

Deze week, afgelopen woensdag merken we dat hij uit zijn doen is, dat komt ook door de aankomende vakantie. Daar heeft hij veel zin in, bedenkt van alles wat hij mee wil nemen, maar is ook van de leg, gewoon omdat het spannend is, ook al weet hij exact waar we naar toe gaan en is het bekend terrein. Hij kan dan slecht slapen, valt overdag na schooltijd in slaap... en is gewoon héél moe.

Gisteren... hadden ze eigenlijk een normale schooldag, maar ineens had een groep (groepje) een soort van Kolderdag bedacht met het gooien van eieren en veel herrie... We werden door Oudste thuis gebeld... of hij álsjeblieft naar huis mocht, want hij vond het vréselijk. Dat konden we hem niet toezeggen, wel dat hij even naar de Mentor kon lopen of het afdelingshoofd om te vragen of dat mocht. Bij het neerleggen van de telefoon zei ik tegen Manlief, zullen wij even zelf even de Mentor bellen, want als hij hem niet kan vinden dan wordt het erger... en hij is al van de leg door de aankomende vakantie... misschien is dat eieren gooien een beetje agressief gegaan (dat weten we natuurlijk niet, maar je weet niet wat voor gevoel het hem geeft. Zo lang geleden is die overval nog niet), maar dat alles kan invloed hebben in zijn hoofd.

We krijgen vrijwel direct zijn Mentor aan de lijn en vertellen dat Oudste ons gebeld heeft en dat hij zich heel akelig voelt. De Mentor zegt dat hij direct naar het lokaal van Oudste gaat om met hem te overleggen. Hij vindt het geen probleem dat Oudste weg wil en laat dat ook toe.

Een uurtje later komt Oudste thuis en hij wil dólgraag wat te knagen hebben. Ik geef hem wat geld en hij gaat het regelen. Even later moet ik wel wat dingetjes aan hem vragen wat hij lekker vind voor onderweg en zo. Ik roep wat dingen en hij vult aan. Ineens komt hij overeind en kijkt me indringend aan... of alsjeblief achterin de auto geen koekjes gegeten worden, want hij vindt het zó vréselijk om in de kruimels te zitten. Ik zeg "Spreken we gewoon af. Jullie krijgen allemaal geld om een zakje snoep te scheppen bij de Jamin, dan is dat het enige wat er gesnoept mag worden en flesjes water om wat te drinken". De opluchting zie je op zijn gezicht staan.

Ik merk dat zijn hoofd weer open staat... Ja, het is soms timen wanneer je wat zegt. Ik vraag aan hem wanneer hij een cadeautje voor Middelste gaat kopen en dat zakje snoep gaat scheppen. Hij zegt dat hij dat vrijdag vanuit school wel gaat doen. Ik vertel hem dat ik voor Middelste wat leuks heb gekocht voor haar verjaardag en dat daar nog meer leuks is en dat ik een kortingsbon heb. Hij zucht dat hij ècht de stad niet in wil. Ik zeg "Het is niet in de stad. Het is hier in het winkelcentrum tegenover de schoenenboer". "Dan is het prima, stop de bon maar in mijn porto". En dat doe ik...

Inmiddels is het vrijdag en hij is net uit school gekomen met een prima pet. Ook heeft hij een leuk cadeautje uitgezocht voor Middelste, leuke oorbelletjes en de zak met snoep is hem ook prima gelukt. Hij is nu lekker even televisie kijken en dan zijn schoolrommel opruimen! Want als we thuiskomen van vakantie vind ik het altijd prettig in een net huis thuis te komen, hahaha.

9 opmerkingen:

  1. nou dan is het zo ook wel weer een bewogen weekje, voor jullies....Heb maar lekker vaknatie!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Een hele fijne vakantie toegewenst. Jullie zijn er aan toe. Het komt allemaal weer goed.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Poeh... Jij bent er een soort van aan gewend, maar ik zou het toch heel lastig vinden om mee om te gaan. Petje af voor jou, jij supermoeder, echt.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dat valt niet mee, altijd afwegen wanneer het het juiste moment is om iets wel/niet te kunnen zeggen en hem goed aanvoelen. Petje af voor je! (ik heb 'slechts' een man en zoon met ADHD, ook dat is laveren tussen juiste momenten enz.enz. Wat jouw zoon heeft klnikt pittiger)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik hoop dat jullie een hele fijne vakantie hebben, dat is jullie gegund hoor!!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat fijn om te lezen dat het steeds beter gaat met oudste in het sociale verkeer.
    Fijne vakantie toegewenst.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. geniet van de vakantie, dat zal deugd doen!
    liefs, Hilde

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik vind het moeilijk als mijn kinderen verdrietig zijn en niet kunnen vertellen waarom. Wanneer de mentor mailt of belt dat mijn jongste zoon een moeilijke dag heeft, maar geen aanleiding kon vinden waarom.

    Dan is samen op de bank vallen, plaidje, drinken en lekker zappen een fijn medicijn... En wat slapen ze dan lekker... hun hoofd leeg, die van mij vol...

    Ik hoop dat jullie een heel fijne vakantie hebben gehad.

    BeantwoordenVerwijderen